Η νέα, «αναίμακτη» μέθοδος εγγυάται την άμεση σύσφιγξη του προσώπου.
Μείξεις μυστικών βοτάνων, μαγικές συνταγές και πομάδες έδωσαν στο πέρασμα των αιώνων τη θέση τους σε τεχνολογικά εξελιγμένες καλλυντικές συνθέσεις που υπόσχονταν -και πετύχαιναν- πολλά. Κι όταν την εμφάνισή του έκανε το χειρουργικό νυστέρι, θεωρήθηκε επανάσταση που μπορούσε να κάνει το όνειρο πραγματικότητα - και μέχρι ένα βαθμό το πετύχαινε, με αρκετό κόστος, όμως, και αναπόφευκτο πόνο. Ο χρόνος, όμως, δεν είναι εύκολος αντίπαλος και οι ρωγμές του ήταν υπαρκτές και πάντα παρούσες. Σε συνδυασμό με το φόβο πολλών ανθρώπων να καταφύγουν στο χειρουργικό τραπέζι για λόγους αισθητικής, η αναζήτηση μιας άλλης οδού προς τη νεότητα προέβαλλε ως φυσική ανάγκη. Έτσι, τα τελευταία χρόνια η επιστήμη, με τη βοήθεια της εξελιγμένης τεχνολογίας, κατευθύνθηκε στις μη επεμβατικές μεθόδους -ή αλλιώς αναίμακτες λύσεις- εστιασμένες κατά κύριο λόγο στην πρόληψη των σημαδιών της ηλικίας αλλά και την αποκατάσταση προβλημάτων που έχουν προκύψει από το πέρασμα του χρόνου - και όχι μόνο.
Μία από αυτές τις μη επεμβατικές μεθόδους ομορφιάς είναι η Thermage, η οποία, όπως μας εξηγεί ο πλαστικός χειρουργός δρ. Ζήσης Μπουκουβάλας -διευθυντής κλινικής πλαστικής χειρουργικής στο νοσοκομείο Ερρίκος Ντυνάν και επιστημονικός υπεύθυνος στο κέντρο πλαστικής χειρουργικής και laser «Aναγέννηση»- μειώνει τη χαλάρωση στις περιοχές του προσώπου και του λαιμού, ενώ έχει αποδειχθεί κλινικά η αποτελεσματικότητά της στη σύσφιγξη και το ελαφρύ «τράβηγμα» (lifting) του δέρματος. «Είναι η μόνη μη επεμβατική θεραπεία που επιτυγχάνει σύσφιγξη του δέρματος, ανανέωση του περιγράμματος του προσώπου και εξασφάλιση των προϋποθέσεων για παραγωγή από τον οργανισμό πιο υγιούς κολλαγόνου - το δομικό στοιχείο που διαμορφώνει την υφή του δέρματος», εξηγεί. «Στα πλεονεκτήματά της περιλαμβάνεται το ότι είναι "γρήγορη", εύκολη, ανώδυνη και δεν απαιτεί αποχή από τις καθημερινές δραστηριότητες».
Η μέθοδος Thermage εφαρμόζει μια πιστοποιημένη τεχνολογία πυκνωτικής σύζευξης ραδιοσυχνοτήτων (RF). Πιο συγκεκριμένα, χρησιμοποιείται ένα προηγμένο τεχνολογικά άκρο θεραπείας, το Thermatip, που μεταφέρει ένα ελεγχόμενο ποσό ενέργειας RF στην επιδερμίδα. Με κάθε επαφή, το Thermatip θερμαίνει ομοιόμορφα μεγάλη ποσότητα κολλαγόνου στα βαθύτερα στρώματα του δέρματος και τους υποδόριους ιστούς, ενώ ταυτόχρονα προστατεύει την επιδερμίδα με ειδικό ψυκτικό μηχανισμό, που ονομάζεται Thermacool. Αυτή η βαθειά και ομοιογενής θερμική δράση προκαλεί την άμεση σύσφιγξη των βαθύτερων δομών του δέρματος. Με το πέρασμα του χρόνου, νέο και αναδομημένο κολλαγόνο παράγεται συσφίγγοντας επιπλέον την επιδερμίδα και εξασφαλίζοντάς μας ένα υγιέστερο, πιο λείο και νεανικό πρόσωπο. Η αίσθηση από την εφαρμογή του Thermage είναι μια εσωτερική θερμότητα, καθώς η ενέργεια ραδιοσυχνοτήτων (RF) μεταφέρεται στις βαθύτερες στιβάδες του δέρματος και τους υποδόριους ιστούς. Αυτή η αίσθηση αποτελεί την ένδειξη ότι το κολλαγόνο αγγίζει τις αποτελεσματικές θερμοκρασίες σύσφιγξης. Ο εξειδικευμένος γιατρός προσαρμόζει το απαιτούμενο ποσό ενέργειας προκειμένου η θεραπεία να έχει τη μέγιστη δυνατή αποτελεσματικότητα. Το Thermatip ψύχεται πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τη διέλευση των ραδιοσυχνοτήτων, προστατεύοντας την επιδερμίδα και κάνοντας τη θεραπεία απολύτως ανεκτή.
Λίγα μέτρα από την πρωινή κίνηση της Κηφισίας, προστατευμένος σαν καλά κρυμμένο μυστικό πίσω από τα γυάλινα κτίρια των πολυεθνικών, βρίσκεται ένας μικρός παράδεισος.
Ο Ελληνικός Ιππικός Όμιλος αποκαλύπτεται έτσι απλά, σαν να όφειλες να γνωρίζεις την ύπαρξή του (που θα έπρεπε), σαν ξέφωτο ανάμεσα στις φαρδιές πολυκατοικίες του Αμαρουσίου, οι ένοικοι των οποίων ξυπνάνε το πρωί και βλέπουν από το παράθυρό τους πανέμορφα άλογα, λευκά, μαύρα και κανελί, να παίρνουν τον πρωινό τους περίπατο στο χωμάτινο γήπεδο.
Κάποτε, όταν όλα εκεί γύρω ήταν χωράφια και άκτιστα οικόπεδα, οι αδιάκριτοι παρατηρητές των παραθύρων φυσικά δεν υπήρχαν. Τα γυαλισμένα αυτοκίνητα που ανέβαιναν την οδό Παραδείσου τα Σαββατοκύριακα ήταν λιγοστά και συγκεκριμένα. Τα οδηγούσε σοφέρ ο οποίος ήξερε πού θα στρίψει: Έμπαινε από το πετρόχτιστο, χαμηλό τοιχάκι της πύλης, στο πάρκινγκ δεξιά κάτω από τα δέντρα, και άνοιγε την πόρτα στα παιδιά να κατέβουν, στην ώρα τους για το εβδομαδιαίο μάθημα ιππασίας. Παιδιά καλοχτενισμένα, που έφεραν κομψή σπορ ενδυμασία και οικογενειακά ονόματα που σήμαιναν πολλά για την οικονομική και κοινωνική ζωή της Αθήνας του 50. Οι μητέρες τους, ντυμένες κι εκείνες κατάλληλα για ένα μεσημέρι στη Λέσχη, θα έκαναν τα δικά τους: Καφέ, τσάι και ίσως μια παρτίδα μπριτζ, κουτσομπολεύοντας με τακτ, στην κεντρική σάλα.
Η αρχή, όμως, είχε γίνει πολύ νωρίτερα. Ήταν πριν από περίπου 75 χρόνια, στις αρχές της δεκαετίας του 1930, όταν μια ομάδα ανθρώπων της κοινωνικής και οικονομικής ελίτ, καθώς και κάποιοι ανώτεροι αξιωματικοί του στρατού διαπίστωσαν ότι είχαν ένα κοινό πάθος: Τα άλογα. Και κατ επέκταση, ένα κοινό απωθημένο: Να βρουν ένα χώρο να ασκούν το αγαπημένο τους χόμπι. Μια ευρωπαϊκών προδιαγραφών ιππική λέσχη στην προπολεμική Αθήνα έμοιαζε ωστόσο τότε με εξωτικό και πολυτελές σενάριο.
Μέχρι και την εποχή εκείνη, η μοναδική ιππική δραστηριότητα στην Ελλάδα εντοπιζόταν στο στρατό. Η Ίλη Βασιλικής Φρουράς, όπως λεγόταν τότε (η νυν Ίλη Αρμάτων), διέθετε στάβλους για τα άλογά της στο χώρο όπου σήμερα βρίσκεται το Ίδρυμα Ερευνών, στη γωνία της Λεωφόρου Βασιλέως Κωνσταντίνου και Βασιλέως Γεωργίου, στο κέντρο της πόλης. Μέρος αυτής της Ίλης ήταν και η αθλητική ομάδα του στρατού που εξασκείτο με εκπαιδευτές αξιωματικούς σε διάφορα ιππικά αγωνίσματα, με μοναδικό σκοπό βέβαια να ενισχύσει τις ικανότητες των έφιππων στρατιωτών και όχι να τους ψυχαγωγήσει ή να τους μυήσει στα χόμπι της ευρωπαϊκής αριστοκρατίας.
Γεύση από καλοκαίρι σε παραθαλάσσιους προορισμούς, σε ξενοδοχεία όπου το spa έρχεται στα «μέτρα» σας.
The Spa Suite by Anne Semonin, Χαλκιδική: Το spa του Porto Sani Village στην Κασσάνδρα, μας άφησε την καλύτερη γεύση το περασμένο καλοκαίρι, με την αισθητική και το design των χώρων του, το εξειδικευμένο προσωπικό, τις αναζωογονητικές θεραπείες και την πισίνα, από την οποία απολαμβάνει κανείς περιμετρική θέα στους κήπους. Η συνεργασία φέτος με την avant garde εταιρία Anne Semonin -η πριγκίπισσα Γκρέις του Μονακό ήταν μία από τις πιο πιστές πελάτισσες της «γκουρού» της ομορφιάς, ενώ η Karen Mulder, η Christie Brinkley και η Isabelle Adjani είναι φανατικές οπαδοί των προϊόντων της- φέρνει θεραπείες ολιστικές με «tailor-made» φυσικές συνταγές ομορφιάς, που αξιοποιούν τις ευεργετικές ιδιότητες της αρωματοθεραπείας. Οι θεραπείες συνοδεύονται από μασάζ χεριών, μία ζεστή ή δροσερή πετσέτα αρωματισμένη από αιθέρια έλαια και ένα αφέψημα βοτάνων.
Six Senses, Bodrum: Το νέο Kempinski Hotel Barbados Bay ήρθε να φέρει νέο πνεύμα στο σκηνικό των διακοπών στις ακτές του Bodrum, έναν από τους πιο δημοφιλείς παραθαλάσσιους προορισμούς της γειτονικής χώρας. Συνδυάζει θέα, αρχιτεκτονική, ατμόσφαιρα και ένα spa με την υπογραφή six senses (Soneva Gili, Soneva Fushi). Ανάμεσα στους 16 χώρους θεραπειών του spa, που εκτείνεται σε 5.500 τ.μ., υπάρχουν τρία παραδοσιακά τούρκικα χαμάμ, δωμάτιο χρωματοθεραπείας, προσωπικές σουίτες, ενώ η πισίνα του θεωρείται η μεγαλύτερη στο Bodrum. Μην παραλείψετε να εκμεταλλευτείτε το spa μέσα στο spa, τον ιδιωτικό δηλαδή χώρο που κλείνεται αποκλειστικά από έναν πελάτη ή μία παρέα. Οι θεραπείες στοχεύουν στην ψυχική και σωματική αρμονία με όλα τα επιθυμητά μασάζ - Σουηδικό, Thai, αρωματοθεραπεία, Lomo Lomi- καθώς και στην αναζωογόνηση και την ομορφιά, περιλαμβάνοντας θεραπείες σώματος που αφήνουν το δέρμα λαμπερό, απαλό και ενυδατωμένο, περιποιήσεις προσώπου και θεραπείες με ζεστές πέτρες που απελευθερώνουν από το στρες και την ένταση.
Givenchy spa, Κάννες: Το διάσημο Martinez στις Κάννες ετοιμάζεται, όπως κάθε χρόνο, για να συγκεντρώσει τα φώτα της δημοσιότητας επάνω του. Το νέο spa της Givenchy, στον 7ο όροφο του ξενοδοχείου, έχει ήδη αποκτήσει φανατικούς πιστούς, χάρη στις γνωστές, προσωπικές θεραπείες της γαλλικής εταιρίας. H Givenchy, άλλωστε, εξελίσσει τις θεραπείες και τις τεχνικές που ξεκουράζουν το πνεύμα, εναρμονίζουν τη σιλουέτα, αναδομούν το δέρμα και εξισορροπούν την ενέργεια του σώματος χαρίζοντας νεανική εμφάνιση. Οι χώροι του spa ντύνονται στα χρώματα της άμμου και της γης, με φυσικά υλικά και art deco πινελιές που προσδίδουν χαρακτήρα. Η θέα από τα δωμάτια των θεραπειών είναι συγκλονιστική, βλέποντας θάλασσα και έναν ολάνθιστο κήπο-ταράτσα. Δοκιμάστε το φημισμένο μασάζ Ylang-Ylang χαλαρώνοντας στα έμπειρα χέρια δύο θεραπευτών.
Στην Ελλάδα έγινε γνωστός ως ο «Mr Everything», πρωταγωνιστώντας στο βίντεο κλιπ της Αννας Βίσση. Στο εξωτερικό, όμως, εδώ και πολύ καιρό είναι ο «ωραίος Έλληνας» που συμμετέχει σε μεγάλες καμπάνιες.
Βγάλε την μπλούζα!». Ο Γιώργος Μπαβέλης αντιμετωπίζει με αμηχανία τέτοιου είδους προτροπές, όσο κι αν τώρα εκείνες αφορούν τη φωτογράφησή του. Συνηθισμένος είναι, ναι. Αλλά, είναι και απροσδόκητα χαμηλών τόνων, σε σημείο να αναρωτιέσαι ποιο είναι, επιτέλους, το φυσιολογικό στο χώρο των ανδρών μοντέλων: Η τόση υπερέκθεση για να καλύψουν την πιο εύκολη δημοσιότητα των γυναικών συναδέλφων τους, ή ο αυστηρός επαγγελματισμός;
Για τον Γιώργο Μπαβέλη σίγουρα ισχύει το δεύτερο. Η δημοσιότητα απλώς ήταν το αποτέλεσμα του επαγγελματισμού του: Αυτή τη στιγμή είναι ίσως το μοναδικό μοντέλο από την Ελλάδα που κάνει ουσιαστική καριέρα στο εξωτερικό, καθώς ανάμεσα σε άλλα, συμμετέχει στην πανευρωπαϊκή τηλεοπτική καμπάνια της Volkswagen, ενώ μόλις πριν από λίγες ημέρες επιλέχθηκε ως το κεντρικό πρόσωπο της πανευρωπαϊκής καμπάνιας της Davidoff. Κι ενώ εκτός συνόρων είναι, ήδη, περιζήτητος, στην Ελλάδα χρειάστηκε να πρωταγωνιστήσει στο βίντεο κλιπ της Αννας Βίσση για το «Everything», προκειμένου να τον ανακαλύψουν όλοι. Αλλά, είπαμε, ο Γιώργος Μπαβέλης είναι χαμηλών τόνων και αυτού του είδους η αναγνωρισημότητα διυλίζεται σε επαγγελματική καταξίωση. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.
Το 25χρονο μοντέλο γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη, από πατέρα αστυνομικό και μητέρα που αν και αποφοίτησε από την Αμερικανική Γεωργική Σχολή, προτίμησε να αφιερωθεί στην οικογένειά της.
«Μεγάλωσα σε ένα σπίτι όπου υπήρχε πολλή αγάπη, στοργή και τρυφερότητα», τονίζει. «Ακόμα θυμάμαι τα παιχνίδια με τα άλλα παιδιά στους δρόμους της Καλαμαριάς. Λάτρευα το ποδόσφαιρο και αφιέρωνα όλο τον ελεύθερο χρόνο μου στην μπάλα. Αργότερα, εντάχθηκα στην ποδοσφαιρική ομάδα του Απόλλωνα Καλαμαριάς και έπαιζα επαγγελματικά για επτά χρόνια. Σήμερα, αν και οι επαγγελματικές μου υποχρεώσεις είναι πολλές και αναγκάζομαι να λείπω συχνά στο εξωτερικό, συνεχίζω να παίζω ποδόσφαιρο και χαίρομαι πραγματικά που είμαι μέλος της ποδοσφαιρικής ομάδας του περιοδικού "Men's Health", μαζί με τους Κώστα Φραγκολιά, Κώστα Γκρέκα, Νίκο Αναδιώτη, Ιάσονα Σωτηριάδη και άλλους συναδέλφους μου μοντέλα».
Το μόντελινγκ ξεκίνησε για τον Γιώργο ένα χρόνο πριν. Η εξέλιξή του ήταν πολύ γρήγορη, αφού άρχισε να πρωταγωνιστεί σε διεθνείς διαφημιστικές καμπάνιες και μεγάλα fashion shows.
«Ήταν μόλις είχα γυρίσει από τη Μύκονο, όπου δούλευα σε διάφορα γνωστά εστιατόρια του νησιού, όπως το "Mamaca's", το "Apaloosa" και η "Παράγκα". Μου άρεσε το νησί, έμεινα εκεί για πέντε ολόκληρα χρόνια, χειμώνα - καλοκαίρι, το έζησα σε όλες τις όμορφες και λιγότερο όμορφες στιγμές του», λέει. «Είχα όμως κουραστεί, ήμουν σε μία περίοδο που δεν ήξερα τι ακριβώς ήθελα να κάνω, όταν γνώρισα τυχαία τον Έλιο Αλνέτι, σημερινό μου μάνατζερ και καλό μου φίλο. Μου πρότεινε να γίνω μοντέλο. Σκέφτηκα ότι δεν είχα τίποτα να χάσω. Όταν μάλιστα ξεκίνησα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα να παίρνω δουλειές, άρχισε να μου αρέσει όλο και περισσότερο το καινούργιο μου επάγγελμα!», συνεχίζει.
Πώς αντιμετωπίζει το ενδεχόμενο μόνιμης καριέρας στο εξωτερικό;
Κόρη του δημιουργού της φαρμακοβιομηχανίας Genepharm, Νίκου Βιγκόπουλου, και της Μελίνας Τζιρατούδη, η Μαρία -αδελφή του Αχιλλέα Βιγκόπουλου- έγινε «κατά παραγγελία» αρχιτέκτονας. Πλέον, όμως, το απολαμβάνει!
Μόλις μπεις στο σπίτι της Μαρίας Βιγκοπούλου στη Φιλοθέη σε αγκαλιάζει η εντύπωση πως οι νόμοι του πραγματικού κόσμου παύουν να λειτουργούν. Κρεμ αποχρώσεις αντανακλούν το πλούσιο ηλιακό φως, ένα διάχυτο άρωμα γαργαλάει την όσφρηση, ένας άγριος παπαγάλος σε υποδέχεται με κραυγές γέλιου από τη γωνία και η άνευ ράτσας σκυλίτσα χοροπηδάει ανενόχλητη από τις απρόσμενες εμφανίσεις των μικρών αιλουροειδών που περιφέρονται χωρίς ήχο.
«Είμαι η αρχιτέκτονας του σπιτιού που ζουν ένας παπαγάλος, ένας σκύλος και δεκαπέντε γάτες», λέει γελώντας.
Από τα δάχτυλά της κρέμεται μια μικρή ροζ νεκροκεφαλή -η τελευταία τάση της μόδας- ενώ μοναδικό της άλλο στολίδι, ένα ζευγάρι διαμάντια.
«Ήμουν ατίθαση κι έκανα τη ζωή των γονιών μου πραγματική κόλαση. Δεν είχα υπαρξιακές κρίσεις, κρίσεις πείσματος είχα. Ήθελα να γίνεται το δικό μου -εκμεταλλευόμουν το γεγονός πως ήταν χωρισμένοι- και το κατάφερνα. Η μητέρα μου ήρθε στην Αθήνα από την Αλεξανδρούπολη και ο πατέρας μου από την Καλαμάτα. Αυτοδημιούργητος, ξεκίνησε να ασχολείται με τα φαρμακευτικά γιατί πίστεψε σε αυτά κι έφτιαξε την Genepharm γιατί είχε τόλμη. Ήμουν τριών χρόνων όταν μετακομίσαμε στη Φιλοθέη και δεκαπέντε όταν μου μπήκε η ιδέα να τελειώσω το σχολείο στην Αμερική. Βρήκα ένα πρόγραμμα ανταλλαγής μαθητών κι επέμεινα μέχρι που οι γονείς μου έδωσαν, με μισή καρδιά, τη συγκατάθεσή τους να φύγω. Δεν ήξερα τι θα πει αμερικανική επαρχία και "προσγειώθηκα" σε ένα σπίτι με γουρουνάκια στον κήπο, στo Λάνκαστερ της Πενσιλβανίας! Έκανα αίτηση και κατάφερα να μεταφερθώ πιο κοντά στον "πολιτισμο", στο Φρίχολντ του Νιου Τζέρσεϊ. Ανακάλυψα μάλιστα ότι παίρνοντας κάποια επιπλέον μαθήματα, μπορούσα να αποφοιτήσω νωρίτερα κι έτσι δεκαέξι χρόνων τέλειωσα το σχολείο».
Όνειρό της να ζήσει στη Νέα Υόρκη και να σπουδάσει μόδα στο Parson's School of Design. Κάνει τις απαιτούμενες ενέργειες, η επιθυμία της όμως σκοντάφτει στην ισχυρότερη θέληση του πατέρα της.
Δεν τη χρηματοδοτεί κι έτσι, μερικούς μήνες αργότερα, «ηττημένη από τη δύναμη του χρήματος», ξεκινά αρχιτεκτονική στο Northeastern University της Βοστόνης. Παίρνοντας bachelor το '91, γυρίζει «προσωρινά» στην Αθήνα, παντρεύεται τον παιδικό της έρωτα και μένουν για επτάμισι χρόνια μαζί. Όμως το σοκ στη ζωή της δεν είναι το διαζύγιο που ακολουθεί, αλλά ο θάνατος του πατέρα της.
«Δεν υπήρχε εκείνη την εποχή τίποτε να με κρατάει εδώ και αποφάσισα να σπουδάσω ντοκιμαντέρ στη Νέα Υόρκη. Ένα χρόνο μετά, συνειδητοποίησα ότι το να γυρνάω με ένα συνεργείο κινηματογραφιστών τον κόσμο ήταν ένα ψέμα που έλεγα στον εαυτό μου! Έτσι, επέστρεψα. Μέσα από την αλλαγή αντλώ ενέργεια -είναι ίσως ο τρόπος να αρνούμαι πως μεγαλώνω. Τώρα θέλω να εστιάσω σε ένα στόχο», λέει.
Αφότου γύρισε στην Ελλάδα, ανέλαβε την ανακατασκευή των κτιρίων της Genepharm κι επανασυνδέθηκε με την αρχιτεκτονική.
«Σύντομα το project τελειώνει, ξεκαθάρισα όμως το πλαίσιο στο οποίο θέλω να κινηθώ. Αγαπώ το σχεδιασμό, τα αντικείμενα, την αρχιτεκτονική εσωτερικών χώρων και κτιρίων».
Πολυπράγμων και πολυδιάστατη, η Ηρώ Κόβα φωτογραφίζεται με τα εγγόνια της και μιλάει για τη νέα εκδήλωση της ΕΛΕΠΑΠ και τα «βήματα ζωής» που προσφέρει η Εταιρία στα παιδιά με αναπηρίες...
Την ημέρα της έκλειψης, 29 Μαρτίου 2006, μεσημέρι στο Balthazar, ο σκοτεινός ουρανός δεν ταίριαζε με τα πρόσωπα όλων όσοι μοιράζονταν τα νέα της φετινής εκδήλωσης της Ελληνικής Εταιρίας Προστασίας και Αποκαταστάσεως Αναπήρων Παίδων. Κάποιοι έκαναν ένα λυρικό παραλληλισμό, που δεν απείχε βέβαια από την πραγματικότητα: Ο ήλιος της αγάπης για τα παιδιά είναι φωτεινότερος, έλεγαν. Αυτή την αίσθηση, πάντως, είχα και λίγες μέρες πριν, όταν συνάντησα την Ηρώ Κόβα στην κατοικία της στο Ψυχικό, ανάμεσα σε μυστηριακά γλυπτά του Mιτεράι. Τώρα, συνηγορούσε κι ο ανοιξιάτικος ήλιος, που έκανε τον κήπο της να μοιάζει με μικρό παράδεισο.
Η Ηρώ Κόβα έχει δύο παιδιά: Τη Νατάσσα και την Ιζαμπέλλα. Και δύο μικρά εγγόνια, παιδιά της Νατάσσας: Τον Μάρκο και την Αλεξάνδρα. Έχει όμως και εκατοντάδες άλλα παιδιά. Τα παιδιά της ΕΛΕΠΑΠ, που τους προσφέρει γενναιόδωρα όλη της την αγάπη, όλη της την τρυφερότητα. Με παιδικό ενθουσιασμό και η ίδια, ξεκινά να μου μιλά για τη φετινή εκδήλωση της ΕΛΕΠΑΠ, με τίτλο «Mamma mia».
«Tην Κυριακή 14 Μαΐου γιορτάζουμε την Ημέρα της Μητέρας. Αυτήν τη μέρα διάλεξε η ΕΛΕΠΑΠ για την καθιερωμένη ανοιξιάτικη εκδήλωση για τα παιδιά, στις εγκαταστάσεις του Ολυμπιακού Κέντρου Ιππασίας στο Μαρκόπουλο. Τα παιδιά της ΕΛΕΠΑΠ θα είναι οι οικοδεσπότες, που θα δημιουργήσουν ένα εορταστικό περιβάλλον, θα προσφέρουν ανθοστόλιστες κατασκευές, δώρα και γλυκίσματα φτιαγμένα από τα δικά τους χέρια και θα πρωταγωνιστήσουν σε παιχνίδια, διαγωνισμούς και χορούς με όλη την οικογένεια. Παράλληλα, θα παρακολουθήσουν πανελλήνιους ιππικούς αγώνες, κυνοδρομίες με σκύλους απ όλο τον κόσμο, σπάνιες ράτσες, με ιδιαίτερα ταλέντα, θα ιππεύσουν στα μικρά άλογα, τα πόνι της Σκύρου, θα κάνουν βόλτα με αμαξάκια, όπως στις Σπέτσες, και θα έχουν τη χαρά να ανέβουν σε άλογα μαζί με την Ολυμπιονίκη μας Χάιντι Αντικατζίδη.
Η Χάιντι είναι ανιψιά της κας Κόβα, κόρη της αδελφής της, Νάντιας Αντικατζίδη. Ευκαιρίας δοθείσης, σε μια παρένθεση της συζήτησής μας, συνθέτουμε μαζί ένα μικρό βιογραφικό: Η Ηρώ, κόρη της Αθηνάς και του Τάκη Βετόπουλου, γεννήθηκε στην Αθήνα σε μια οικογένεια όπου γονείς και παιδιά διασκέδαζαν και εργάζονταν μαζί συμμετέχοντας ενεργά και δημιουργικά ο ένας στη ζωή του άλλου. Σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων και για λίγο διάστημα εργάστηκε στην οικογενειακή επιχείρηση παραγωγής και διανομής των περιώνυμων της εποχής ξυραφιών Astor. Πολύ νέα παντρεύτηκε τον Νίκο Βερνίκο. Ο γάμος τους κράτησε ενάμιση χρόνο. Σήμερα οι σχέσεις της με τον πρώτο της σύζυγο είναι πολύ καλές και ιδιαίτερα με τη νέα του σύζυγο, τη Βαρβάρα Βερνίκου, με την οποία μάλιστα ήταν για πολλά χρόνια συνέταιρος και παραμένει πολύ καλή φίλη. Η Ηρώ ξεκίνησε τη δική της επιχείρηση εισαγωγής γυναικείας και ανδρικής ένδυσης αμέσως μετά τις σπουδές της. Λίγο αργότερα γνώρισε τον άνδρα της ζωής της, τον Γιώργο Κόβα, στο Λονδίνο. Ερωτεύτηκαν, παντρεύτηκαν κι απέκτησαν τις δύο τους κόρες. Μετά το θάνατο του πατέρα της, γύρισαν στην Ελλάδα και ο σύζυγός της εγκατέλειψε τη ναυτιλία για να αναλάβει τη διοίκηση της οικογενειακής επιχείρησης, που πλέον τελεί υπό την «προστασία» της Bic, ενώ η ίδια επαναδραστηριοποιήθηκε στον τομέα της ένδυσης. Για πολλά χρόνια, παράλληλα με την ανατροφή των παιδιών της και το έργο της στην ΕΛΕΠΑΠ για το οποίο έχει βραβευτεί από τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κωστή Στεφανόπουλο, σε ειδική τελετή στην Παλαιά Βουλή (παλαιότερα είχε τιμηθεί και από τη Special Olympics) ασχολήθηκε με εισαγωγές και χονδρική και λιανική πώληση. Ακόμη κι όταν πούλησε το μερίδιό της στην αντιπροσωπεία της Ralph Lauren, διατήρησε τη σχέση της με τη μόδα. Σήμερα οι επαγγελματικές δραστηριότητες της οικογένειας επικεντρώνονται στον όμιλο εταιριών ΕΛΤΡΑΚ και σε επενδυτικές επιχειρήσεις.
Εκείνο που εντυπωσιάζει είναι το γεγονός ότι μπορεί να τη συναντήσει κανείς παντού, σε πολιτιστικά και καλλιτεχνικά δρώμενα σε όλο τον κόσμο: Από ένα σαφάρι στην Κένυα, μια εκδήλωση στο Μπάκιγχαμ, την παρέλαση για την 25η Μαρτίου στη Νέα Υόρκη, ακόμα και σε παραδοσιακό ελληνικό γλέντι στους Δελφούς να χορεύει ελληνικούς χορούς.
Ποια είναι η πιο έντονη ανάμνησή σας από την παιδική σας ηλικία ή, μάλλον, ποιες μορφές παιδιών και ποιο γεγονός έχει σημαδέψει τις μνήμες σας;
«Κάποια παιδιά πολύ καλών φίλων μου, που έφυγαν από τη ζωή με πολύ άγριο τρόπο. Ίσως αυτά τα γεγονότα καθόρισαν και τη σχέση μου με τα παιδιά που αντιμετωπίζουν προβλήματα».
Η επέτειος των ογδοηκοστών γενεθλίων της βρίσκει τη διασημότερη βασίλισσα του κόσμου -και τη μακροβιότερη της Ευρώπης- στην καλύτερή της στιγμή.
Η πριγκίπισσα Ελισάβετ ήταν μόλις 21 ετών όταν δήλωσε: «Όλη μου η ζωή, είτε είναι μεγάλη σε διάρκεια είτε σύντομη, θα είναι αφιερωμένη στην υπηρεσία σας». Όλη της η ζωή, πράγματι, είναι αφιερωμένη στο μεγάλο της καθήκον, τη βαρύτητα του οποίου είχε συνειδητοποιήσει από τα πρώτα χρόνια. Η διαδοχή στο θρόνο είχε έρθει ξαφνικά στην οικογένειά της, ούτως ή άλλως. Μετά το θάνατο του παππού της, Γεώργιου του 5ου, στο θρόνο της Μεγάλης Βρετανίας ανέβηκε ο θείος της Ελισάβετ, Εδουάρδος ο 8ος. Η βασιλεία του, όμως, κράτησε ελάχιστα. Προς μεγάλη αγανάκτηση των Βρετανών υπηκόων και την απόλυτη φρίκη της λοιπής βασιλικής οικογένειας, ο Εδουάρδος παραιτήθηκε από το θρόνο, το 1936, προκειμένου να μπορέσει να παντρευτεί τη διαζευγμένη Αμερικανίδα Γουόλις Σίμσον, κάτι που δεν μπορούσε να κάνει ως βασιλιάς. Στη θέση του ανέβηκε στο θρόνο ο αδελφός του, Αλμπερτ, ο πατέρας της Ελισάβετ, ως Γεώργιος ο 6ος, και η μικρή πριγκίπισσα που μέχρι τότε μεγάλωνε ανέμελα έγινε ξαφνικά η διάδοχος του θρόνου. Η σύζυγος του Αλμπερτ, η κατοπινή βασιλομήτωρ, δεν συγχώρεσε ποτέ τη Σίμσον και έπαιξε κύριο ρόλο στο να απαγορευθεί στον Εδουάρδο, που έγινε κυβερνήτης στις Μπαχάμες, και τη σύζυγό του να επισκέπτονται την Αγγλία. Η Ελισάβετ ήταν τότε μόλις δέκα ετών...
«Τι συμβαίνει;», τη ρώτησε η αδελφή της, πριγκίπισσα Μαργαρίτα.
«Θα γίνω βασίλισσα», της απάντησε η Ελισάβετ.
«Καημένη μου...», ήταν το δεικτικό σχόλιο της μικρής Μαργαρίτας.
O βασιλιάς έκρινε ότι η πριγκίπισσα έπρεπε να ξεκινήσει αμέσως να προετοιμάζεται για το ρόλο της. Την έμαθε να μελετά όρθια, για να προετοιμαστεί για τις ατέλειωτες ώρες ορθοστασίας που την περίμεναν. Της είπε πως πρέπει να τηρεί ένα ημερολόγιο, της έδειξε πώς να επιθεωρεί αγήματα και να δέχεται ένα χαιρετισμό. Της έδειξε τα κόκκινα ντοσιέ με τα κρατικά έγγραφα προς υπογραφή που του έφερναν καθημερινά και της εξήγησε ότι κάποια μέρα θα γίνονταν οι δικοί της «πιστοί σύντροφοι». Σε ηλικία δώδεκα ετών η Ελισάβετ εξομολογήθηκε σε ένα δάσκαλό της ότι αν η μοίρα δεν είχε τα συγκεκριμένα σχέδια για εκείνη, τότε θα ήθελε να ήταν μία κυρία που θα ζούσε στην εξοχή, με πολλά άλογα και πολλά σκυλιά, δύο αγάπες που κρατά μέχρι σήμερα.
Γρήγορα, η μικρή πριγκίπισσα ξεκινούσε τις φράσεις της λέγοντας «όταν γίνω βασίλισσα...».
Όταν ο θεατρικός παραγωγός Τζακ Γουίλσον, στενός συνεργάτης του Νόελ Κάουαρντ, ήταν προσκεκλημένος στα ανάκτορα, καθώς η βασίλισσα ένιωθε πάντα έλξη για τον κόσμο του θεάματος, είχε την ευκαιρία να συναντήσει τη δεκατριάχρονη τότε Ελισάβετ. Ο Γουίλσον τη χαιρέτησε εγκάρδια:
«Γεια σου μικρούλα μου, πώς είσαι;».
Η πριγκίπισσα τον κοίταξε αγριεμένη:
«Υποκλίσου, παιδί μου, κάνε υπόκλιση», είπε στον κατά πολύ μεγαλύτερό της άνδρα, χειρονομώντας προς το πάτωμα.
«Αυτή η μικρή με έκανε να τα κάνω πάνω μου!», θα διηγείτο ξεκαρδισμένος στα γέλια αργότερα ο Γουίλσον.
Η υπεροπτική αυτή αντίδραση δεν ήταν πάντα αρεστή στην οικογένειά της. Η μητέρα της συχνά της υπενθύμιζε ότι η ιδιότητα του μέλους της βασιλικής οικογένειας δεν είναι ποτέ δικαιολογία για κακή συμπεριφορά.
«Καλημέρα, μικρή κυρία», της είπε μία μέρα ο λόρδος Τσέιμπερλεν, συναντώντας τη σε ένα διάδρομο των ανακτόρων.
«Δεν είμαι μικρή κυρία», είπε αυστηρά. «Είμαι η πριγκίπισσα Ελισάβετ».
Λίγο αργότερα, θα χτυπούσε την πόρτα του λόρδου Τσέιμπερλεν, συνοδευόμενη από τη γιαγιά της, βασίλισσα Μαίρη.
«Να σας παρουσιάσω την πριγκίπισσα Ελισάβετ», είπε η βασίλισσα στο λόρδο, «η οποία ελπίζει μία μέρα να γίνει πραγματική κυρία».
